تقدیم به....
مهندس میر حسین موسوی
که چند روزی
((امید)) را به یادم آورد
هر چند روزهایش کوتاه بود
اما....
این که از عشق بگوییم،همین هم خوب است
که در این غربت دلگیر همین _کم_ خوب است
که در این آینه ی کهنه ی دلگیر کدر
دیدن چهره ی یک مرد مصمم،خوب است
فرصت شادی کوتاه که بد نیست عزیز
خنده بر روی لبی گر چه که _یک دم_ خوب است
لااقل دیدن یک چهره ی بی رنگ و ریا
در صف این همه ابلیس مجسم خوب است
گرچه این فرصت کوتاه تمام است ولی
باز هم آخر این قصه ی مبهم خوب است
لااقل عشق میان تن این شعر شکفت
این که از عشق بگوییم همین هم خوب است
وقتی خدا نمی وزد از آسمان من
کافر شده تمام زمین و زمان من
قهوه نریز_فال مرا بی سبب نگیر
شیطان نشسته است،ته استکان من
هذیان نگفته ام_نه ببین مست نیستم
بوی شراب میدهد آیا دهان من؟
نعشم میان کوچه ی تاریک شهر ماند
(عو)میکشد سگی که جوید استخوان من...
(عو)میکشد سگی که همین جا بزرگ شد
با خرده های ریخته از تکه نان من
من مانده ام به یاد تو یا اینکه مرده ام
آخر خدای قادر نامهربان من!!
#######
در سجده توبه کردم و شعرم سپید شد!!
تنهایی ام
با این شعر
شروع نمیشود
با این شعر هم
به پایان
نمیرسد....
من
سالهاست که شاعرم!!!!!