زنده ام ـ اما به جز روحی پریشان نیستم!
بر لبانت بیش از این لبخند بی جان نیستم
جاده ها هر روز درگیر مسیر سابقند...
جز همین تکرار غمگین در خیابان نیستم
حال میدانم چرا در توبه کافر میشوم
غیر مشتی فحش در آیات ایمان نیستم!!
گر چه من حتی برای سایه ام ننوشته ام(*)
لااقل از سایه ی خود هم هراسان نیستم
***
کاش بودی تا کنارت لحظه ای کافر شوم
تا بدانی از گناه خود پشیمان نیستم
---
(*)من تنها برای سایه ام مینویسم ـ بوف کور ـ زنده یاد صادق هدایت
مثل هر روز رفتنت سر کار-زندگی کوچ های اجباریست
سرنوشتت به گند میکشدت-سهمت از روزگار بیزاریست
سایه ای خسته روی دیواری-قهرمانی شکسته که امروز
همه دلخوشیش در دنیا-خواندن قصه های تکراریست
از نگاه خودت هراسانی-به خودت فحش میدهی هر روز
مثل دیوانه ای که هر لحظه-بی جهت در پی خود آزاریست
مثل بیمار خسته ای که فقط-مرگ میخواهد از پرستارش
همه ی روزهای اجباریت-مرگ ممتد،جنون ادواریست
زندگی جز همین حقارت نیست-که فقط با خودت بجنگی هی
به خودت فحش میدهی کلمات-تک تکش زخم کهنه ای کاریست
*****
دل بکن از من و غزل هایم-که من از خنده های تو سیرم
مرد رویای ساده ات دیگر-کافری بی نماز و سیگاریست!!!
*****
در سرت پرسه میزند فکری-چشم در چشم کلت میدوزی
در سکوتت تفنگ می گرید-تیرها در شقیقه ات جاریست!
*****
بعد مرگت هنوز غمگینی-توی قبرت نشسته ای تنها
مثل هر روز زندگی مرگت-روزهای سیاه تکراریست